در وادی ادبیات

i
i
i

شعري از اريانگين تاجي

قصه تمام نيست

يلدايی گذاشته ام زير زبانم

دانه ای انار قرمز

ا

ا

قرمزی تمام هندوانه ها سهم اتل متلهايی که در خيابانها تصادف کرد

يکی بوديکی نبودهايی که زير چرخ ماشينها له شد

وجادوگران بی افسونی که در پياده روها راه افتاد

با باری از نايلونهای گوجه فرنگی وبادمجان

وهفت تير خوش دستی در جيب کت

شايدبی خيال ننه دريا

سيرياسيريا

زهرها وشليک ها

امروز تمام کلاغه هابه خانه رسيده اند

وهر شام سمی ميتوان با يک رمان پلیسی زندگی کرد و

بعد مرد

ياد مسيحی به اسمان

اسمان بی زهره و

خدايانی که نبخشيده اند هنوز

لالايی هايی که به هم بدهکاريم

لالالالا گل پونه دنيا اينجور نميمونه

ا

ا

ماند ومانديم توی خانه هايی که هميشه کوتاهتر از دستهای هزارويک شب اند

هزارويک شب است

من اب دهان شهرزادی را قورت ميدهم

که می چرخاند خورشيد را درهوا

ياد بادبادکهای هفت سالگی

هفت ساله بوديم که جنوب شرجی بچه های خواب رفته اش را باد ميزد

اتل متل توتوله دنيای ما چه جوره

ا

ا

قصه تمام نيست

شهرزادی گذاشته ام زير زبانم

درناهای خليج و

حبه قندی بی چای و قليان

***

تیر

وماه هایی که نمی کشند

اما منتظرت می گذارند جلوی یک دیوار

تا دعا کنی برای صدایی که راحتت کند

آتش!

ا

دیروزها هم به او می گفتی زیبایی ات آتشین است

واین روزها که دهانت نمی جنبد

حتا برای گفتن جمله ای چهارکلمه

راستی حالت چطوراست

وحال تو

که به یک روز مهر قانعی

وهرگزسرویسی تو را جلوی هیچ مدرسه ای پیاده نمی کند

انگار مرگ از تو جلو افتاده است

وتو هر چه خودت را تیر می زنی جلوی یک دیوار

باز هم باید سلام مرتب و گرمی بدهی

به همسایه هایی که از آنها بدت می اید

چرا که در مهمانی یکی از پنجشنبه شبها خواهند گفت

فلانی چقدر خودش را می گیرد

ا

هنوز وقت نکرده ای که بپرسی

راستی ساعت چند است خانم آتشین!

وهر وقت وقت می کنی

می بینی چشم پنجره ها به گوش تمام دیوارها متصل است

تنها زمانی که با خودت می گویی از او

پارجه ای روی لب ها حالی ات می کند

هنوز محکومی به انتظار جلوی یک دیوار

جه تیر

وچه ماه هایی که زجرکشت می کنند

بی آتش

با چشمان باز!

__________________
ا
ا
پ.ن1 : از مجله ادبی قابیل
پ.ن2 : گاهی احساس میکنم که شاعر می توانست این سبک شعر گفتنش را برای 20 صفحه دیگه ادامه بده
پ.ن3 : نام شاعر رو عینا از سایت فوق کپی کرده ام
ا